Inferno is het eerste deel van het 14e-eeuwse epische gedicht Goddelijke Komedie van de Italiaanse schrijver Dante Alighieri. Het wordt gevolgd door Purgatorio en Paradiso. The Inferno beschrijft de reis van een fictieve versie van Dante zelf door de hel, geleid door de oude Romeinse dichter Virgil. In het gedicht wordt de hel afgebeeld als negen concentrische cirkels van kwelling die zich in de aarde bevinden; het is het "rijk … van degenen die spirituele waarden hebben afgewezen door toe te geven aan beestachtige verlangens of geweld, of door hun menselijke intellect te verdraaien tot fraude of kwaadwilligheid jegens hun medemensen". Als allegorie vertegenwoordigt de Goddelijke Komedie de reis van de ziel naar God, waarbij de Inferno de herkenning en afwijzing van zonde beschrijft.