Ludovic Halévy
Francuski pisarz i dramaturg. Jego ojciec Leon był pisarzem, ale nie odniósł sukcesu. Jego wuj J. F. Fromental E. Halévy związany był z paryską operą, dzięki czemu Ludovic Halévy również miał z nią od dziecka kontakt. W wieku lat osiemnastu zaczął pracować w administracji państwowej. W 1855 r. rozpoczął współpracę z Offenbachem, muzykiem, który założył własny, niewielki teatr. Początkowo Halévy pisał sztuki pod pseudonimem Jules Servières. W 1856 r. napisał razem z Hectorem Crémieux muzyczną parodię Orphée aux enfers, która odniosła olbrzymi sukces. W 1860 r. poznał Henriego Meilhac – dwaj pisarze współpracowali ze sobą przez następne dwadzieścia lat. Tworzyli operetki, farsy, komedie, pełne specyficznego humoru, wyśmiewające paryskie społeczeństwo. Po 1870 r. popularność parodii zaczęła spadać. Halévy i Meilhac próbowali wprowadzić do swoich sztuk poważniejsze postaci, ale ich wysiłki nie były udane. Po rozstaniu z Meilhac Halévy zaczął pisać powieści i nowele. W 1884 r. wstąpił do Akademii Francuskiej i aktywnie uczestniczył w jej pracach.
Ur.
1 stycznia 1834 w Paryżu
Zm.
7 maja 1908 w Paryżu
Najważniejsze dzieła:
La Belle Hélène (1864),
Barbe Bleue (1866),
La Grande Duchesse de Gerolstein (1867),
La Périchole (1868),
Frou-frou (1869),
Les Sonnettes,
Le Roi Candaule,
Madame attend Monsieur,
Toto chez Tata,
Monsieur et Madame Cardinal (1873),
Les Petites Cardinal,
Invasion,
Criquette (1883),
L’Abbé Constantin (1882),
Kari Kari (1892).