Stefan Grabiński
Jeden z czołowych przedstawicieli przedwojennej polskiej fantastyki, nazywany ‘polskim Edgarem Allanem Poe’. Absolwent Uniwersytetu Lwowskiego (filologia klasyczna i literatura polska). Za życia zyskał krótkotrwałą popularność dzięki opowiadaniom, które i dziś są uznawane za trzon jego twórczości, zdecydowanie ważniejszy niż powieści. Doceniony został jednak przez Karola Irzykowskiego, a po wojnie przez Artura Hutnikiewicza.
Grabiński interesował się okultyzmem, stąd jego twórczość pełna jest duchów i zjawisk nadprzyrodzonych. Charakterystyczny jest jednak fakt, że zjawiska te dzieją się zwykle we współczesnej, realistycznie oddanej scenerii. W Demonie ruchu obszarem, w jakim się pojawiają, jest symbol nowoczesności — kolej. Również język Grabińskiego oscyluje między realizmem a poetycznością (sam autor był wielbicielem twórczości Bolesława Leśmiana).
Ur.
26 lutego 1887 w Kamionce Strumiłowej
Zm.
12 listopada 1936 we Lwowie
Najważniejsze dzieła:
Demon ruchu (1919),
Księga ognia (1922)