Hans Christian Andersen

Duński baśniopisarz i poeta. Po śmierci ojca, ubogiego szewca, który dla zarobku wziął udział w kampanii napoleońskiej, 14-letni Hans Christian opuścił dom i ruszył do Kopenhagi. Marzył o teatrze, lecz ani jego występy aktorskie, ani dzieła sceniczne (debiut 1829 r. Miłość na Wieży Mikołaja) nie zyskały uznania. Dzięki stypendium królewskiemu (1822) i wsparciu życzliwych ludzi skończył szkołę i został sławnym autorem. W uznaniu zasług otrzymał tytuł profesora (1851) i radcy (1874). Przyjaźnił się m.in. z Dickensem i braćmi Grimm. Andersen podkreślał, że jego baśnie są utworami poważnymi, nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych.

Ur.

3 kwietnia 1805 r. w Odense na wyspie Fionii

Zm.

4 sierpnia 1875 r. w Rolighed koło Kopenhagi

Najważniejsze dzieła:

baśnie:
Brzydkie kaczątko,
Calineczka,
Dziewczynka z zapałkami,
Dzielny ołowiany żołnierz,
Królowa Śniegu,
Księżniczka na ziarnku grochu,
Krzesiwo,
Mała Syrena,
Nowe szaty cesarza,
Słowik,
Świniopas; powieści:
Improwizator (1835),
O.T. (1836),
Tylko grajek (1837)