In ‘De Ziekte der Verbeelding’ verkent Hendrik Conscience de complexe relatie tussen de verbeelding en de werkelijkheid. Het verhaal ontvouwt zich rondom een personage dat lijdt aan een overmatige verbeeldingskracht, wat leidt tot geestelijke worstelingen en existentiële crises. Conscience hanteert een realistische stijl met sterke descriptieve elementen, waarbij hij de binnenwereld van zijn protagonist zorgvuldig in beeld brengt. De roman reflecteert de invloed van het romantisme in de 19e eeuw, waarin de menselijke ervaring en de subjectieve werkelijkheid centraal staan, en biedt tegelijkertijd kritiek op de excessen van de verbeelding in de moderne tijd. Hendrik Conscience, geboren in 1812, was een Vlaamse schrijver en een pionier van de Nederlandse literatuur. Hij groeide op in een tijdperk waarin de nationale identiteit belangrijker werd, en zijn werken weerspiegelen vaak de sociale en culturele nuances van de Vlaamse samenleving. Als fervent voorstander van de Vlaamse taal en cultuur heeft Conscience met ‘De Ziekte der Verbeelding’ een boek geschreven dat zowel persoonlijk als politiek geladen is, voortkomend uit zijn passie voor literatuur en zijn verlangen naar culturele heropleving. ‘Vele lezers zullen zich kunnen herkennen in de thematiek van ‘De Ziekte der Verbeelding’, met zijn diepgaande psychologische inzichten en tijdloze vragen over de menselijke conditie. Dit boek is niet alleen een literaire ervaring, maar ook een essentie van Consciences bredere boodschap over de balans tussen creativiteit en realiteit. Voor iedereen die geïnteresseerd is in de ontwikkeling van de Vlaamse literatuur en de rol van de verbeelding in onze samenleving, is dit een onmisbaar werk.’