Janusz Korczak
Właśc. Henryk Goldszmit.
Z wykształcenia i zawodu lekarz, zasłynął jako pedagog i psycholog dziecięcy, twórca niezwykle nowatorskiego systemu wychowawczego, opartego na zasadach demokracji, szczerości, szacunku oraz wszechstronnej aktywizacji społecznej dzieci (np. jego podopieczni redagowali samodzielnie czasopismo ‘Mały Przegląd’). Współtwórca i kierownik żydowskiego Domu Sierot w Warszawie (1912-1942) oraz sierocińca dla dzieci polskich Nasz Dom (1919-1936) mieszczącego się na Bielanach w Warszawie. Wykładowca Instytutu Pedagogiki Specjalnej oraz Wolnej Wszechnicy Polskiej.
Zajmował się publicystyką, współpracując m.in. z czasopismami ‘W słońcu’ i ‘Szkoła Specjalna’ oraz Polskim Radiem, w którym wygłaszał popularne pogadanki radiowe opublikowane następnie pt. Pedagogika żartobliwa.
W 1942 w getcie warszawskim, pełniąc nieprzerwanie funkcję pediatry i opiekuna sierot, pisał Pamiętnik (wyd. po wojnie w Wyborze pism). Zginął w hitlerowskim obozie zagłady w Treblince wraz z wychowankami swojego zakładu.
Ur.
22 lipca 1878 (1879) w Warszawie
Zm.
7 sierpnia 1942 w Treblince
Najważniejsze dzieła:
Król Maciuś Pierwszy (1923),
Bankructwo Małego Dżeka (1924),
Kajtuś czarodziej (1934),
Kiedy znów będę mały (1925),
Senat szaleńców (1931),
Jak kochać dziecko (1920),
Prawo dziecka do szacunku (1929)