Toe ek terugkom van hierdie uitstappies, was ek dikwels in ‘n soort wonder op my verstandige verdorwenheid gedompel. Dit is bekend dat ek uit my eie siel geroep het en alleen uitgestuur het om sy behae te doen. Dit was ‘n wese wat kwaadwillig en onheilspellend was; sy elke daad en gedagte het op sigself gesentreer; drinkplezier met bestialiteit van enige mate van marteling na ‘n ander; Onverskillig soos ‘n klipman, Henry Jekyll het soms geseën voor die dade van Edward Hyde; maar die situasie was afgesien van gewone wette, en het die gewete van die gewete verraai. Dit was Hyde, en Hyde alleen, dit was skuldig. Jekyll was nie erger nie; hy het weer wakker geword na sy goeie eienskappe oënskynlik onbelemmerd; Hy sal selfs haas maak, waar dit moontlik was, om die kwaad wat Hyde gedoen het, te onttrek. En so het sy gewete geswem.