Í þverrandi birtu þess sem eitt sinn var iðandi stórborg stóð Alex Mercer ofan á leifum mölbrotins skýjakljúfs með augun beint í sjóndeildarhringinn. Himininn, málaður í brennandi appelsínugulum og blóðrauðum litum, bar þögul vitnisburð um brjálæðið sem hafði þróast. Þrjár aðskildar slóðir, eins og fingur reiðilegs guðs, teygðu sig upp frá fjarlægum löndum og marka hækkun kjarnaodda sem stórveldi heimsins hafa skotið á loft: Ameríku, Rússlandi og Kína.
Alex, fyrrverandi borgarkönnuður, sem lifði af tregðu, hafði alltaf haft hrifningu af beinagrindum siðmenningarinnar. Nú var heimurinn sjálfur að verða að einni stórri auðn rúst. Sprengingarnar voru fjarlægar, en skilaboðin voru skýr – níðingur mannkyns hafði loksins náð hámarki í endanlegri heimsku sinni. Þegar upphafleg höggbylgja skotanna endurómaði í gegnum holar gljúfur úr steypu og stáli, gat Alex fundið fyrir titringi nýs tímabils.
Skelfing hafði brotist út á götunum fyrir neðan. Fólk hrökklaðist í æðislegum dansi til að lifa af, rændu verslanir, rændu bílum og tróð hvert yfir annað í örvæntingarfullri tilraun til að finna skjól. Þunnur spónn samfélagsins, sem svo lengi var viðhaldið með fyrirheiti um reglu, hafði verið sviðinn í burtu á örskotsstundu. Í ringulreiðinni var Alex áfram eyja skelfilegrar ró, ekki af afskiptaleysi heldur af djúpstæðri uppgjöf sem heimurinn sem þeir þekktu einu sinni var óafturkallanlega glataður.
Þegar næturhimininn logaði af eftirköstum reiði mannkyns, fór Alex niður af stóli þeirra, staðráðinn í að sigla í óreiðu. Þeir vissu að hin raunverulega barátta væri framundan – ekki bara baráttan gegn hinu óumflýjanlega falli og hruni umhverfisins, heldur baráttan um sál mannkynsins, þar sem leifar heimsins snerust hver á annan til að lifa af.
Og svo, með þungt hjarta og vilja, sem þoldi komandi myrkur, hélt Alex út í rústirnar. Enn átti eftir að skrifa söguna um að þeir lifðu af, en hún yrði ekki bara saga um þolgæði heldur leitina að von innan um ösku heimsins.
Alex: ‘Halló? Er einhver slasaður?’
Survivor 1: (varlega) ‘Hver ert þú? Þú ert ekki einn af þeim, er það?’
Alex: ‘Nei, ég er það ekki. Ég heiti Alex. Ég er bara að leita að birgðum og reyni að átta mig á þessu öllu.’
Survivor 2: (Gripið fram í.) ‘Með vit? Heimurinn er horfinn, maður. Það er ekkert eftir til að hafa vit fyrir.’
Aynı yazardan daha fazla e-kitap / Editör
762.124 Bu kategorideki e-kitaplar
