Ayda bir kez, cuma gecesi, tüm cumartesi ve pazar günlerinin çoğu, büyüdüğüm evde her zaman garip bir zamandı. O hafta sonları ablam, ben ve küçük erkek kardeşim tam anlamıyla kendi evimizden kovulduk. Sadece büyükannemin ve büyükbabamın evinde kamp yapmam veya arkadaşlarımla kalmam gerektiğini biliyordum. Benim için hiç önemli değildi çünkü bu benim özgürlük zamanımdı. Büyükanne ve büyükbaba sokağa çıkma yasağı yapmadı ve arabalarını kullanmama izin verdi ve kız arkadaşımın ebeveynleri genellikle hafta sonu için uzaktaydı. (Bu beni her zaman meraklandırdı.) Benim için güzel bir tesis, çünkü geri kalan süre boyunca ailem çok sıkıydı ve her zaman bize göz kulak oldu.
Washington, DC dışındaki Maryland banliyölerinde yaşıyoruz. Üç çocuğu Katrina, Karmen ve Karlos, annemin ve babamın yanında yaşıyor. Ben Karmen. Mahallemiz kesinlikle zengin olarak tanımlanabilir, ancak ailem beni ve kardeşlerimi her zaman çok köklü tuttu. Ailem yaklaşık 19 yıldır evli. Georgetown Üniversitesi’ndeki eğitimleri sırasında tanıştılar. Babam Washington DC’de doğup büyüdü.
Annesi yarı Seminole, yarı siyahtı. Babasını bilmiyordu, sadece iş için DC’de bulunan beyaz bir adam olduğunu biliyordu. Annem Filipinli ve annesiyle birlikte gençken Amerika’ya geldi. Virginia, Arlington’da DC’nin dışında büyüdü. Her ikisi de Dışişleri Bakanlığı için çalıştı ve yüksek güvenlik izinleri ve yüksek yönetim pozisyonları elde etti. En büyük kız kardeşim aslında benim üvey kız kardeşim. Babam lisede vahşiydi ve 18 yaşından önce bir kızı vardı. 14 yaşındayken 9 yaşındayken bize geldi. Küçük erkek kardeşim 14 yaşında ve lisede iken babası gibi yulafını yemeye başladı.

Yazar hakkında