Gelatenheid is een werkzaamheid, een openheid die iets bewerkstelligt juist door het te laten. Geïnspireerd door de latere geschriften van Martin Heidegger wordt in dit onderzoek op poëtische wijze ruim baan gemaakt voor een alternatieve vorm van denken. In navolging van Gerard Visser wordt het via de geschriften van de scholasticus Meister Eckhart teruggevoerd tot een zijnswijze die de naam Gelatenheid (Gelassenheit) draagt. Bovengenoemde werkzaamheid wordt vervolgens beproefd door de ervaring van Tian Rotteveel’s Soulsqueezing, Giorgia Andreotta Calò’s 08.09.2012 – 21.10.2012 en Boris Charmatz’ Enfant te laten resoneren in een gelaten idioom. Dit onderzoek experimenteert met een vocabulaire dat de differentie tussen het doen en denken van performance, tussen de praktijk en de theorie van theaterwetenschap en Performance Studies in beweging brengt juist door het te laten.
Giới thiệu về tác giả
Suzanne Knip-Mooij (1987) voltooide de researchmaster Kunstwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en doet onderzoek op het snijvlak van fenomenologische filosofie, theaterwetenschap en Performance Studies. Sinds 2014 bereidt ze een promotietraject voor dat de status van de toeschouwer als theoreticus (theoros) bevraagt. Suzanne is medeoprichter van interdisciplinair onderzoekscollectief voor kunst en cultuur, CAS. Deze groep jonge, onafhankelijke geesteswetenschappers ontwikkelt alternatieve vormen van onderzoek, tussen open acces en gevestigde academische standaards, tussen individueel talent en collectieve inspiratie.